Günlerdir Murathan ile ilgili ufak tefek gelişme ve değişmeler gördükçe kendimi suçlu hissediyorum. İşe başlamalı mıyım, yoksa biraz daha beklemeli miyim bilemiyorum. Ders saatleri öğleden önceye ayarlandığında biraz daha idare edilebilirmiş gibi geliyor sanki.... Ama yine de kimseye (anneme bile) bırakmak rahatlatmıyor içimi. Günlerdir süren bu gel git fikirler arasında epey can sıkıntısı yaşıyorum. Bütün bunların yanında Murathan için başladığım uyku eğitimi tamamen sekteye uğrayacak ve bunca çaba da yalan olacak. Yeni edindiğim ve acayip gaza geldiğim kitap sayesinde artık Murathan ufak ufak kendi yatağında yatıyor fakat ciddi anlamda çaba ve sabır gerektiriyor. Biraz geç kaldık aslında. Bu kitabı doğum yapmadan okuyup bitirmiş olsaydım Murathan'la ilgili şu an yaşadığımız pek çok sıkıntıyı yaşamayacaktık, peki şimdi geç mi? Hayır değil aslında ama bu rutini oturtmak için önce benim bir rutine girmem gerek, önümüzde bir bayram programı var ki hiç bir rutine sığmaz. Kalabalık, yabancı yüzler, yoğun ilgi derken Murathan fazla uyarana maruz kalacak ve ne 3 saatte bir o rutine uyacak ne de ben yatağının başında dakikalarca uyuma moduna sokabileceğim. Şimdi bütün bunları düşününce şuan gösterdiğim efor da Murathan'ın itiraz belirten ağlamaları da boşa gidecek. Tüm bunları geçtik, herşeyi gerektiği gibi uyguladık diyelim, döndüğümüzde anneannesi aynı tempoya ayak uydurabilecek mi?
Bazen akıl diyor ki, bırak herşeyi akışına, bu çocuk en fazla bir yaşına kadar böyle kucakta uyur, sonra istesen de gelmez, anneannesi 3 çocuğunu nasıl büyüttüyse Murathan'ı da öyle büyütsün. Salıncak mı kuracak kursun, ayakta mı sallayacak sallasın... Zaten bütün bu işleri o açmadı mı başımıza? :) Ağladıkça yanına aldı uyurken, şimdi de çeksin cezasını....
Bazen de diğer akıl diyor ki? Saçmalama, şimdi 6 kilo, koridorda git gel zor değil ama ya gelecek ay, ya sonraki, ya 10 kilo olduğunda? Ne kadar çabuk alıştırırsan o kadar rahat edersin, anneanneye falan da güvenme, aklındaki profilin dışına çıkma, kendi istediğin gibi büyüt çocuğunu, ayrıl izne, 1 yaşına gelince de bütün düzeni oturmuş, kuralları olan bir çocukla çık bakıcının karşısına....
Herşey teoride ne kadar kolay.... Ama varsa harfi harfine uygulayabilecek; beri gelsin....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder