Uyku Eğitimi Volume II

Mutahan'ın yatağındaki ilk uykusu

Murathan yatağında uyuyor. Üzerinden neredeyse bir yıl geçti ve bir kez bile o yatakta uyumadı, sedace odasında işim varsa yatağına bırakıp oyalanmasını sağlayabiliyordum, o da en fazla beş dakika. Uyutup yatağına bırakmak bile işe yaramıyordu. Zira hiç bir şartta kendi kendine uyuyamıyordu. Ne oldu da bu hale geldik aslında tam olarak takip edemedim bile...
Evimize geldiği gün ve sonraki bir kaç gün bizim yatağımızın yanındaki park yatakta yattı. İlk günlerde uyku düzeni ('düzen' diyorum bakın) gayet iyiydi. Her üç saatte bir uyanıyor ve tekrar uyuyordu. Bu düzen bizi bile şaşırtıyordu. Sonra herşey yavaş yavaş değişmeye başladı. Gaz sancıları, dünyayı farketmeye başlamak v.b. unsurlar da davreye girince çözüm bulamadığımız ağlamalar başladı. Tabi bunlar uyku problemlerini de beraberinde getirdi. İlk 10 günü geçirdikten sonra uykusuz kalan bünyemi dinlendirmek maksadıyla annem Murathan'ı yanına aldı. Park yatak onun yatağının yanına taşındı. Ben gece içinde birkaç kez karnını doyurmak için uyandırılıyor ve tekrar yatağıma dönüp mışıl mışıl uyuyordum ve fakat bu konfor çok fazla sürmedi. Annem Murathan bir aylık olduktan sonra yanımızdan ayrılıp evine gitti. İşte asıl bizim kayış o zaman koptu. Murathan sabaha karşı uyanınca annem ben biraz daha uyuyabileyim diye Murathan'ı yanına yatırıyor ve maksimum bir saat daha uyumasını sağlıyordu. Murathan artık biriyle uyumaya alışmış ve bunu ister hale gelmişti. Ben annemi bunu yapmaması yönünde defalarca uyardım ama değişen birşey olmadı. Sabah erken kalkıp yanlarına gittiğimde ikisini de sıcacık uyurlarken görüyordum, görünüşte iyi fakat gelecek için fena birşey olacağını biliyorsum ama elden birşey gelmiyordu. Annem gidince biz asıl sınavımızı vermeye başladık. Artık Murathan emerken uyuyup kalıyor, yerine yatırır yatırmaz tekrar uyanıyordu. Biraz kucakta dalmasını bekleyip öyle yatırıyordum ama bu kez de en çok yarım saat uyuyordu. Bu süre gün gün giderek azaldı ve artık yerine bıraktığım anda kurulmuş gibi gözlerini açmaya başladı. Dolayısıyla Murathan bu dönemlerde tüm uykularını benim ya da kısım kısım babasının kucağında uyudu. Tam üç buçuk ay kucağımda uyudu, hem gündüz, hem de gece. Siyam ikizleri gibi dolaşıyorduk. Evin içinde artık öyle pratik olmuştum ki Murathan kucağımda sling içinde uyurken bulaşık makinası boşaltıp, çamaşır asıp, ütü yapabiliyordum, işin ilginci Murathan bunların hiçbirinden rahatsız olmazken mis gibi konforlu yatağına yatar yatmaz uyanıyordu...İlk uyku deneyimi tam donanım sağlayamadan başladığım bir uyku eğitimiydi. Tracy Hogg adlı yazarın dünyanın pek çok yerinde kabul görmüş 'bebek bakım sorunlarına mucize çözümler' adlı kitabından Murathan'ın ayına uygun olan 'şişşt-patt' yöntemiydi. Onu kucağa almadan yatağın içinde sakinleştirerek uyumayı öğretmek ama dediğim gibi tam anlamıyla içselleştiremeden ve neyle karşılaşacağımı tam bilemeden başlamıştım ki bu yüzden de yarım bırakmak zorunda kaldım. Şu yazıda anlattığım deneyimimiz bu yüzden hayal kırıklığıyla sonra erdi. O zaman demiştim 'belki ilerde bitirdiğim için pişman olacağım' diye. Evet oldum, keşke o zaman çözseydim bu problemi, şimdiye çoktan enfes bir uyku rutinine kavuşmuş olacaktı... Ama şimdi hiç değilse daha fazla zaman kaybetmeden bu sistemi gerçekleştirdiğim için seviniyorum. Sistemi başta kabul edip ilk deneyimi gördüğünde itiraz eden anneanne gider gitmez başladık. Murat da ben de yeteri kadar donanımlıydık. Gerek kitabı gerek kitapla gelen DVD'yi, gerekse her anlamda desteğini esirgemeyen Aysun Bal'ın tavsiyelerini sindirip Murathan'ın odasına bir kanepe koymakla başladık. Ve ilk uykuyu sabah denedik. Tekniği merak edenler için ilk 10 günümüzü yazacağım, böylelikle nasıl bir zorlukla karşılaşacağınızı baştan bilmiş olacaksınız. Hem de Murathan biraz büyüyüp okula başladığında sabah uyandırmakta zorlanırsam açıp açıp bu yazıyı okutacağım ve diyeceğim ki ; 'madem uyumayı bu kadar sevecektin neden bana bu kadar sıkıntı yaşattın eşşek sıpası!' Eşşşek diyeceğim evet, 'ş'lerin üzerine başa başa :)

1. Gün
Günaydın : 08.00
Kahvaltı : 08.15
İlk Uyku : 10.45 (11 dk. uğraşarak) yarım saat uyudu
Öğle Yemeği : 13.00
İkinci Uyku : 14.00 (14 dk. uğraşarak) yarım saat uyudu
Üçüncü Uyku : 16.25 (9 dk. uğraşarak 50 dk. uyudu
Akşam Yemeği : (16.00'da çok ısrar ettiği için bir miktar emdi) 18.00'de akşam yemeği
Gece Uykusu : 19.30 (16 dk. uğraşarak) bir saat uyudu - 21.00 uyandı, bir saat uğraşarak tekrar uyudu - 23.30 uyandı, beslendi ve hemen uyudu - 03.50 uyandı, beslendi ve hemen uyudu - 05.00 uyandı emzikle ve kucakta pışpışla tekrar uyudu - 06.20 uyandı emzikle ve kucakta pışpışla tekrar uyudu

2. Gün
Günaydın : 08.10
Kahvaltı : 08.20
İlk Uyku : 10.25 (9 dakika uğraşarak) 50 dk. uyudu
Öğle Yemeği : 12.00
İkinci Uyku : 13.50 (20 dk. uğraştım ama çoğu yatakta oynayarak geçti sadece iki kez ağladı) 50 dk. uyudu sonra uyandı, çok uykusu vardı tekrar uyumak istedi, 4-5 kez yatırıp kaldırdım 5 dk. sonra tekrar uyudu. 15.20'de uyandı
16.15 : Çok istediği için bir süre emzirdim
Üçüncü Uyku : 17.20 (20 dk. uğraşarak) 1,5 saat uyudu
Akşam Yemeği : 19.30
Gece Uykusu : 20.30 (20 dk. uğraşarak) 10 dk. sonra tekrar uyandı 35 dk. uğraştıktan sonra zor uyudu - 22.45 uyandı, babasıyla 15 dk.'da tekrar uyudu - 11.50 uyandı, beslendi ve hemen uyudu - 01.10 uyandı, gaz çıkartıp 3-4 kez yatırıp kaldırınca tekrar uyudu - 04.00 Uyandı, beslendi ve hemen uyudu (emdiği için uyku halinde olduğu için daha kolay dalıyor ve yatağına bırakıyorum) - 05.30 Uyandıemzikle ve kucakta pışpışla tekrar uyudu

3. Gün (Gece emzirmesini kestiğim ilk gece)
Günaydın : 08.50
Kahcaltı : 09.00
İlk Uyku : 10.45 (20 dk. kadar yanında kaldım 3-4 kez yatırıp kaldırmam gerekti, elleriyle, battaniyeyle, uyku arkadaşıyla oynayarak uyudu) 50 dk. uyudu
Öğle Yemeği : 12.00
İkinci Uyku : 14.00 (20 dk. yanında kaldım 4-5 kez oturmak istedi tekrar yatırdım) 1,5 saat uyudu
Yemek : 16.20
Üçüncü Uyku : 17.15 (20 dk. bekledim, oturdukça tekrar yatırdım) 45 dk. sonra uyandırdım.
Akşam Yemeği : 19.30
Gece Uykusu :(15 dk. 4-5 Y/K) 50 dk sonra uyandı (30 dk. baba ile uğraştıktan sonra tekrar uyudu) - 22.30'da uyandı (bebek telsizinin ışığını görünce onunla oynamak istiyor, uykusu çok açılmamıştı babası yatırdıktan 1-2 dk. sonra uyudu) - 23.35'de uyandı (5 dk kadar sonra tekrar uyudu) - 01.30'da uyandı (neredeyse 3'e kadar uğraştım, dalıp dalıp tekrar ağladı) - 05.30'da uyandı ( 40 dk. uğraştım, uyutamadım. babası geldi 10 dk. sonra tekrar uyudu)

4. Dün
Günaydın : 08.00
Kahcaltı : 08.10
İlk Uyku : 09.45 ( 4 dk. yanında kaldım. Bir kaç kez oturdu tekrar yatırdım, elleriyle oynarken uyudu) - 45 dk sonra uyandı (10 dk. uğraştım tekrar uyudu) 45 dk. daha uyudu.
Öğle Yemeği : 11.30 (emzirdim)
İkinci Uyku : 13.00 (15 dk bekledim, 4-5 kez oturdu tekrar yatırdım, yarım saat sonra emziği düşmüş uyandı tekrar verip uyuttum) 14.00 tekrar uyandı 5-6 dk. bekledim tekrar uyudu.
Yemek : 16.00
Üçüncü Uyku : 17.00 (8-10 dk. bekledim. 4-5 kez oturdu tekrar yatırdım) 40 dk. sonra kendi uyandı
Akşam Yemeği : 19.00
Gece Uykusu : 19.50 (20 dk. bekledim, pekçok kez oturmak istedi, tekrar yatırdım) bir saat sonra uyandı, emziğini verip pışpışladım hemen uyudu. - 23.00 uyanır gibi oldu, babası emziğini bulamadığı için biraz çevirip pışpışladı tekrar daldı ama 10 dk. sonra uyandı, emzik bulundu uyudu - 01.00 babası emziği verip tekrar uyuttu - 02.30 uyandı, biraz mızmızlandı ağladıkça babası kucağına aldı, yastığıyla oynarken 15 dk. içinde uyudu. - 02.55 yine mızmızlandı babası emziği verdi yatakta biraz döndü uyuması 15 dk. sürdü. - 06.05 emziği düşürüp yatakta hareketlendi, emziği ve babasını eliyle oynamak isterken 10 dk. sonra uyudu. - 06.20 yine emzik krizi, ama uyanmadı. gözleri kapalı emziği çekip çıkarıyor sonra arıyor 4 dk. sürmüş. - 07.10 uykusu açıldı babası 8'e kadar uyutmak için Y/K yaptı ama sanırım artık epey acıktığı için uyumak istemedi, 10 dk. sonra günaydın.


5. Gün
Günaydın : 07.20
Kahvaltı : 07.40
İlk uyku : 09.30 (15 dk. bekledim, emzik savaşı yaptık uyudu) 45. dk sonra uyandı (ayağa kalkmış, yatırıp tekrar emziğini verdim uyudu) 30 dk. sonra yeniden uyandı.
Öğle yemeği : 11.45
İkinci Uyku : 13.05 (10 dk. bekledim) 1 saat 15 dk. uyudu
Yemek : 16.00
Üçüncü Uyku : 17.05 (10 dk. bekledim) 40 dk. sonra uyandı
1 saat kadar dışarı çıktık, hepbirlikte yemeğe gittik.
Akşam Yemeği : 19.30
Gece Uykusu : 20.15 (20 dk. uğraştım) - çok uzatmayacağım :) Sabah 5'e kadar hiç uyanmadan uyudu, 5'te hareketlenmeye başlayınca babası emzik verdi tekrar uyudu 45 dk. sonra tekrar hareketlendi emzik ağzındaymış, yan yatırınca tekrar dalmış.

6.Gün
Günaydın : 07.15
Kahvaltı : 07.45
İlk uyku : 10.00 (10 dk. bekledim) 45 dk. sonra uyandı (30 dk. uğraştıktan sonra tekrar uyuttum) 30 dk. daha uyudu.
Öğle yemeği : 12.00
İkinci Uyku : (evde tamirat olduğu için dışarı çıktık 15.30'da geldik, 16.00'da beslendi hemen yatırdık) 30 dk. sonra uyandı
Üçüncü Uyku : 17.50 - 40 dk. sonra uyandı
Akşam Yemeği : 18.45
Son Uyku : 20.25 (18 dk uğraştım, huzursuzdu) 1 saat sonra uyandı, babası 3-4 Y/K yaparak 10 dk. sonra uyuttu.  - 2 saat 15 dk. sonra emzik krizi hemen daldı - bir saat sonra kalkıp kenara tutundu emzik verince tekrar uyudu - bir saat sonra kalktı emzik verince yettı 4 dk. sonra ağlayarak uyandı babası 25-30 kez Y/K yaptı bir saat uğraştıktan sonra uyudu - bir saat uyuduktan sonra yine uyandı emzik ve yan çevrilerek tekrar uyudu - 2 saat sonra tekrar uyandı emziği alınca tekrar uyudu. - bir saat 15 dk sonra tekrar uyandı emzik verip yatırınca tekrar uyudu.- yaklaşık bir saat sonra günaydın.

7. Gün
Günaydın : 07.45
İlk Uyku : 09.30 (8 dk. bekledim) 45 dk. sonra uyandı. 5-6 dk bekledim tekrar uyuttum 30 dk. daha uyudu
Öğle yemeği : 11.30'da biraz yedi 13.00'de kendi yemeğini yedi.
İkinci Uyku : 13.30 (10 dk kadar bekledim) 50 dk. uyudu
Yemek : 17.00
Üçüncü Uyku : 17.40 (17 dk. bekledim) 40 dk. uyudu
Akşam Yemeği : 19.45
Gece Uykusu : 20.30 (15 dk. bekledim) 40 dk. sonra uyandı babası emzik verince hemen uyudu - 3 saat sonra uyandı emzik verince hemen uyudu - bir saat sonra uyandı emzikle tekrar daldı - bir saat sonra kalkıp kenarlara tutundu, emzik verince 2-3 dk'da uyudu - bir saat sonra aynı şeyler oldu, ve yarım saat boyunca 5-6 dk. aralarla dalıp dalıp tekrar kalktı ama ağlamadı saat 4'gibi daldı.

8. Gün (yanlışlarımızı farkettiğimiz ve düzeltmeye çalıştığımız gün)
Günaydın :07.20
Kahvaltı :07.45
İlk Uyku : 09.45 (8 dk bekledim) 1,5 saat kesintisiz uyudu.
Öğle yemeği :12.00
 İkinci Uyku : 13.30 (8-10 dk. bekledim) 35 dk. uyudu
Yemek : 16.00
(temaslarımızı minumuma indirdiğimiz ilk uyku)
Üçüncü Uyku : 16.20 (40 dk. yatağında oynadı, kan-ter içinde kaldı, sonra sinirlenmeye başladı. 4-5 kez Y/K ve uzakta oturma sonunda ki bu da 10 dk. kadar sürdü tekrar uyudu) 40 dk. uyudu
Akşam Yemeği : 19.30
Gece Uykusu : 20.15 yatağa gittik. (15-20 dk. oynadı, zaman zaman dozu yükselen sinir harbi yaşadı, yükseldikçe sakinleştirip yatırdım, 50 dk. sadece öfkesini dindirmek için uğraştım, toplamda bir saati geçtiğinde uyudu) - Neredeyse saat başı kalktı, en son babası ile yarım saat sonra uyudu saat 23.00'ü geçmişti, oldukça gergindi, sonraki uyanmalarında emziği verilince hemen daldı, uyanma saatleri: 01.30 - 03.30 - 04.30 - 05.50 - 06.40

9.Gün
Günaydın : 06.40
Kahvaltı : 07.20 - 08.00 boyunca (önce emzirdim, sonra kahvaltısını yaptırdım)
İlk uyku : 09.20 (20 dk. bekledim, minumum temesla) (yine de son kez ben yatırıyorum, kendisi ısrarla ayakta durmak ya da oturmak istiyor, asla kendisi uzanıp uykuya dalamıyor, dalar gibi olduğunda mutlaka elimi istiyor, vermediğim için de dalıp dalıp tekrar uyanıyor, son olarak yatırdığımda bayılıp kaldığını söylemek daha doğru olur) 1 saat 15 dk. uyudu
Öğle Yemeği : 12.00
İkinci Uyku : 13.05 (30 dk. bekledim, odadan çıkıp tekrar girdiğim zamanlar oldu o oynarken, sinirlenmeye başladığında uzakta da olsa oturarak bekledim, müdahale etmem gerektiğine inandığım şiddetli ağlamalarında yatağından almadan sarılıp sakinleştirip tekrar yatırdım. 45. dakikada nasıl uyandığını görmek için başındaydım kımıldanmaya başladığında müdahale etmedim ama yüzüstü yatarken daha gözlerini açmadan ağlamaya başladı, şişşt dedim ve üzerini örttüm hafifçe, tekrar daldı) 2 saat uyudu ve daha fazla uyumaması gerektiğini düşünerek uyandırdım.
Yemek : 16.00
Üçüncü Uyku : 17.05 (35 dk. bekledim, bir süre odasında kalmadım, ağladıkça tekrar girdim, iyiden iyiye sinirlendiğinde yine oturarak bekledim, çok ağladığında yatağında sarıldım ve yatırdım, temas kuramamı istediği için bir türlü dalamadı, her seferinde yedinen ka lktı, son yatırdığımda oyuncağına sarılması için yardım ettim ve uyudu) 35 dk. uyuduktan sonra kendisi uyandı
Akşam Yemeği : 19.00-19.30
Gece Uykusu : 20.30 (25 dk. uğraştım) SABAHA KADAR HİÇ UYANMADI!!!


10.Gün
Günaydın : 06.20 (Uykular giderek erken saatlere kayıyor, bu konuda ne yapmam gerektiğini bilmiyorum) Emzirdim, biraz yanımda oyalandı, emerken uyur uyanık yaklaşık bir saat geçirdik
Kahvaltı : 07.50
İkinci Uyku : 09.30'da yatağa gittik (25 dk. sürdü) 1 saat 15 dk. uyudu
Üçüncü Uyku : 17.00 (35 dk. sürdü) 35 dk. uyudu
Akşam Yemeği : 19.00
Gece Uykusu : 21.00 (1 saat bakledim) nerdeyse hiç ağlamadı, sadece bekledim, oyun oynadıktan sonra kendisi yatıp uykuya daldı, gözlerime inanamadım bu çok büyük bir ilerleme. 03.30'da uyandı, babası 1 saat uğraştıktan sonra uyutabildi.  Günaydın 07.20

Notlarda da yazdığımız gibi yanlış yaptığımız şeyleri düzeltmekte bize yol-yöntem gösteren çok çok değerli Uzman Psikolog Aysun Bal Ömeroğlu'na çok büyük minnet borçluyum. Ne zaman içinden çıkamayacağımı hissetsem, ne zaman aklım karışsa hızır gibi yetişti.
Yapılan yanlışlara gelince;
-Onu yatağından çıkarman yetmez, onun da yatağına fazla girme (mümkün olduğunca az müdahale et)
-Gündüz uykularını 2 saatten fazla uyumasına izin verme
-Asla gece uykularına geç yatırma
-Asla günaydınları fazla geciktirme, geç uyanması çok da iyi birşey değil.
-Gece emzirmeleri bitmediyse bu iş biraz daha zor olabilir
-Gece uyanmalarında mümkünse benimki gibi enfes bir kocanın müdahale etmesini sağla
-Ninni, pış pış, fazla konuşma yapma.
-Maksat bir an evvel UYUTUP odasından çıkmak değil, kendi başına UYUYABİLMESİNİ sağlamak.
-Devam edemeyeceksen asla BAŞLAMA
-Çok sabırlı ol ve asla gerilme, gerildiğini hissettiğin anda odadan çık ve görevi eşine devret, sen ne kadar cool davranırsan bebeğin o kadar kendini güvende hisseder, ona negatif enerji vermezsin ve zaman uzadıkça hırçınlaşma ihtimalini ortadan kaldırmış olursun.
-Onu iyi hissettirecek şeyler söyle ama çok fazla cümle kurma.
-Ağlarken hep şunu düşün 'biliyorum bu çok zor, kendi kendine uyumak senin için çok yabancı, anlamaya çalışıyor ve itiraz ediyorsun, ama şunu bil ki bu senin için çok önemli bir basamak, özgürleşmeyi öğreniyorsun canımın için, seni çok iyi anlıyorum ve sana yardım etmeye çalışıyorum'
-Elleriyle kavrayabileceği bir uyku arkadaşı edin, oyuncak ayı, peluş bir oyuncak ne olursa.
-Yatağına 4-5 tane emzik at, uyanınca aramak zorunda kalmamasının yanında görsel olarak doyduğu için emzik bağımlılığı da kuvvetli olmayacak, emziği kolay bırakacaktır.
-Uyandığında onu tebrik et 'aferin benim oğluma/kızıma, kendi başına uyuyup uyanıyor, büyüyor benim bebeğim.'
-Önce kendine sonra ona güven ve inan....

Bu zor bir süreç, gerçekten zor. Dakikalarca ağlayacak, sırtından ter akarken ona karşı sakin olmak ve onu sakinleştirmek çok zor olacak, kucağına aldığın anda susup ağlamaktan harap olmuş başını omzuna yaslayarak biraz olsun orda kalmak için direnecek, sen yatağa bıraktığın ana onun için herşey yeniden başlayacak ve aynı dozda tekrar ağlayacak... Ama geçecek... O anlar çok uzun sürüyormuş gibi gelse de geçecek. Peki sonra ne olacak?
Sabaha kadar yatağında uyanmadan uyuyan, gündüz uykularını doya doya uyuyan, keyifli, neşeli, güleç, kolay öğrenen ve uygulayan bir bebeğin olacak....
Uykusu bir sebepten bölündüğünde tekrar uykuya dalabilme kabiliyetini kazanacak, tekrar uyumak için senin ona yaptığın herhangi birşeye ihtiyaç duymayacak.
Artık onu saatlerce ayağında sallamayacaksın, çeşit çeşit ninniler söylemek zorunda kalmayacaksın, her ağladığında acaba aç mı diye emzirmeyecek, saatiyle doyurmayı öğreneceksin, akşam 20.00'den sonra her ne istiyorsan onu yapabileceksin. Gündüz uykularında ayağında uyutmadığın için o uyurken kafanı yastığa koyup bir şekerleme de sen yapabileceksin. Belki de en önemlisi kendinle doğumdan sonra ikinci kez gurur duyabileceksin....
Her gün ve her gece aynı gerilimi yaşayarak onu bir şekilde en kolay nasıl uyutabileceğimi düşünürken topu topu bir ayımı vererek bütün aileyi bu stresten kurtardım. Tüm bu çalışmaları yaparken Murat'ın desteği ve yardımı olmasaydı asla başaramazdım. Hala odasına koyduğumuz kanepede yatarak onu bu deneyimde yalnız bırakmıyor...
Sonuç olarak artık daha keyifli ve huzurlu bir aileyiz... Teşekkür ederiz Murathan; bize uyum sağladığın ve oğlumuz olduğun için....

9. Ay

Allah'ım 15 günde bir bloğa 'bu ay ne oldu' yazısı yazar gibi hissediyorum... 8. ayını bitiren minik tırtıl bir sürü şey öğrendi, bir sürü değişiklik yaşadı. Ayın ilk günleri diş ve uyku sorunları tavan yapmıştı, bütün bir ay böyle geçecek sandım ama olmadı tabi. Dişler tamamen duraklamaya geçti, kısa süreli bir ateş ve mutsuz bir kaç günün sebebinin diş olduğunu sanmıştık ama sanırım yanlış alarm... Bu ay Murathan ellerini daha bilinçlice kullanıyor. Hatta baş ve işaret parmağı ile küçük nesneleri tutmaya çalışıyor. Yemek yerken önüne koyduğumuz ufak yiyecekleri böyle zarif bir hareketle alıp tek hamlede ağzına görütebiliyor. Artık ek gıda konusunda ciddi anlamda ilerledik, her türlü sebze, meyveyi iştahla ve seve seve yiyor. Anneannesi şubat tatilinin başladığı cuma memlekete gitti. Benim ilk hafta seminerim olduğu için yarım gün kadar evde olamadım. Bir kaç gün babası ile baş başa kaldıktan sonra imdadımıza önce Fatma hala, bir kaç gün sonra da Semra hala yetişti.

Fatma halayla cilveleşmeler

Semra halayla kucaklaşmalar

Fatma halayla ilk günler biraz zor geçti. Hastalığının ilk günleriydi ve ilk kez ateşini düşüremedik. Ben sabah seminere giderken zaten keyfi yoktu, Fatoş sık sık ateşini ölçtü ve limiti geçince önce babasına sonra bana haber verdi. Ben izin alıp çıkana kadar onlar hastaneye gitmişler bile. Ben gittiğimde hastaneyi birbirine katmış, akciğer filmi çekilirken, idrar tahlili için torba takılırken, ateş düşürücü şurup ne mantıkla yapıldıysa artık ağzına şırıngayla verilirken çığlık çığlığa ağlamış. Çok zor sakinleştirmişler, sonuçlar çıkana kadar bekledikleri odada babası ve halası battaniyede sallamak suretiyle uyutabilmiş. Gittiğimde Fatoş'un kucağında yarı çıplak yatıyordu. İçim eridi, aktı gitti o anda. Gidip hafifçe öptüm, olanları dinledim. Sonra hafif hafif açtı gözlerini ve beni görünce gülümsedi. O kadar güçsüz ve yorgundu ki, o halde bile gülümsedi... Tahlillerde bir sorun çıkmayınca eve dönüp yakın zamanda bir diş daha çıkacağını öngördük ama öyle olmadı. Sonraki günler daha iyiydi, hem keyfi yerine geldi, hem halaları. Semra ablanın ve Enes'in de gelmesiyle ev şenlendi. Bir hafta hem onlar Murathan'a doydular hem de Murathan onlara. Ve fakat herzamanki gibi ayrılık çok zor oldu. Benim seminerim de bitti ve artık baş başa kaldık. Uzun süredir planladığımız ve tüm donanımımızı tamamladığımız sadece uygulamaya geçemediğimiz 'uyku eğitimi' için zaman gelmişti artık. Zira artık zombi gibi dolaşmak hem ben, hem babası hem de Murathan için artık huzursuzluk vermeye başlamıştı. Bu konu ayrı bir başlık konusu ve en kısa zamanda bunu da yazacağım. Şubat tatili bitti ama annemin tatilini bir hafta daha uzatmak için ben bir hafta daha rapor aldım ve toplamda 15 gün evde kaldım. Benim açımdan oldukça enfes ve paha biçilemez zamanlardı. Murathan'la zaman geçirmek başka hiçbir şeyle eş tutulamaz doğrusu... Sonra anneanne geldi ve ben de işe başladım. Yaz tatiline kadar bu tempo yine böyle devam edecek, Murathan bir yaşına girmiş olacak, kuzeni Ahmet Yekta da gelecek, abi olacak benim tırtılım...

Bu ayki gelişmelere gelince;

Ayın ilk zamanlarında zar zor tutunup kalkabilirken şimdi bir çırpıda tutunup ayaklanabiliyor. Avuçlarını açıp birbirine vurabiliyor tam olarak alkış denemediği için alkışlıyor diyemiyorum. Sessiz bir şekilde ba-ba-ba-ba diye tekrarlıyor ama ne hikmetse sesli söylemiyor, mama sandalyesine oturduğunda iyice acıkmışsa mama tabağını görür görmez ımmah, ilk lokmayı alırken de hımmmm diyor.

Hala parkelere her türlü oyuncakla vurarak ses çıkartmaya bayılıyor, pek izin vermemeye çalışıyoruz aşağıda oturanların bizden illallah etmemeleri için ama o ısrarla parkelere kaçıp orada oynuyor. Artık oyuncaklarıyla daha uzun süre vakit geçiriyor. Bir ip yumağı ile yavru bir kedi kadar uzun süre oynayabiliyor. Akşam babası geldiğinde uyanık oluyor, biz de genelde oyunda oluyoruz. Kapının kapandığını duyar duymaz her ne yapıyorsak bırakıp hızlıca emekleyerek kapıya doğru gidiyor, giderken de heyecanla gülüyor, babasını görür görmez de geri dönüp kaçmaya başlıyor. Onunla oynarken acayip eğleniyor ve deli gibi heyecanlanıyor. Ayın son günlerinde iyiyden iyiye kelime alıştırmaları yapıyor hatta iki gündür ha bre 'de-de-de-de' diyor. Dedeler bu duruma ölüp bitiyor tabi. İlginç olan kısmı da ne anne ne de baba demeden önce dede diyor olması. Ağlarken ya da uyumak üzereyken belli belirsiz anne diyordu bir türlü geliştiremedi, oyun oynarken bir şeye dalmışken sesini çıkarmadan nefesiyle ba-ba-ba diyordu ondan da vazgeçti. Ama pat diye, hiç alıştırma falan yapmadan direkt de-de dedi. Bize biraz haksızlık oldu amma neyse :) Uyanınca bize şişşş şiişşş diye sesleniyor, ellerini kullanarak belli belirsiz gel gel yapabiliyor.

Araba koltuğuna artık zor sığıyor en kısa zamanda daha büyük bir koltuk almak zorunda kalacağız. Ve en en en önemlisi artık Murathan kendi odasında ve kendi yatağında uyuyor daha da önemlisi uykuya kendisi dalıyor ve arada uyandığında tekrar uykuya geçebiliyor...Murathan bu ay şimdiye kadar gösterdiği gelişmelerin en önemlilerini gösterdi. Artık mutlu ve çok çok keyifli bir çocuk, bütün gece sabaha kadar uyuyor ve sabah gülücükler saçarak uyanıyor. Uykusunu almış olduğu için de gün içinde artık hiç keyifsiz görünmüyor. Her anlamda iyi bir ay geçirdik, darısı önümüzdeki aylara diyorum :)

Gelelim bu ayki fotoğraflara...

Neden daha sık fotoğraf yüklemediğimi soranlara cevap niteliğindedir

(Sandığınız kadar kolay olmuyor)

Sedat Amca ve Nurgül Abla ziyaretimize geldi

Semra Hala ile gezmeler

 Anne ile gezmeler

 Baba ile gezmeler

İlk oyun parkı tecrübesi 

Top havuzu biraz korkutucuydu

 Biz de sallanan atlara gittik

Çok yorulunca baba ile dinlendik

Sevgililer günü tüm hayranlalarına gönderdiğimiz fotoğraf

İşte Murathan'ın hayatımıza girdiği ikinci 9 ay başlıyor. Tıpkı ilk 9 ay kadar keyifli ve heyecanlı geçeceğine adım kadar eminim... Güzel notlarla gelecek ay görüşmek üzere :)

Alacak-Verecek Yok

Bana hiçbir şey borçlu değilsin oğlum...
Hayatım boyunca anlamakta zorluk çektiğim anne-oğul arasındaki o tanımı imkansız ilişki ikimiz arasında olmayacak. Freud amcanın teşhisini koyduğu ve pek çok tanıdığım anne-oğul arasında hala sürüp giden Oidipus sendromu bizim için sadece kitabi bir tanım olarak kalacak. Evliliğinde istediği mutluluğu, huzuru, güveni bulamayan anne kişisinin tüm bu eksikliklerini erkek çocuğundan ummaya başlamasıyla iki tarafın da hayatı gizli birer prangaya bağlanıyor. Ve gün gelipte o büyük umutlar bağlanan erkek çocuğun hayatına yeni bir kadın girdiğinde herşey alabora oluyor. Kendini aldatılmışa yakın bir duyguyla dizginlemeye çalışan bir anne, karısını sevmekten, sevdiğini göstermekten imtina eden bir erkek evlat ve ne olup bittiğini anlamaya çalışan bir yeni gelin... Çünkü anne büyük umutlar bağladığı oğlunu başka bir kadına 'kaptırmıştır'... olan olmuştur artık, hayırsız oğlan da 'tıpkı babası' gibi annesini es geçmiş, beklediği değeri vermemiştir... Bu o kadar karmaşık bir durumdur ki aslında her üç cephe de içinden çıkılmaz hallere girebilir, dahası erkek çocuk anne ile yeniden baş başa yaşamaya başlayabilir, gelinse başka bir oidipus sendromuna doğru yelken açmış olabilir.
Aslında tek sorun bu değil benim için. Ben daha çok senin mecburi sorumlulukların ve olası bitmek bilmeyen müteşekkirliğinin önüne geçmek istiyorum. Bana hiçbir borcun yok, şimdi de yok, 18 yıl sonra da olmayacak, yaşar da görürsek 28 yıl sonra da. Dünyaya gelişine, adına, bir zamana kadar ne yiyeceğine-giyeceğine, gideceğin okula, hatta bazen arkadaşlarına karar vererek biz sana borçlu kalıyoruz aslında, biz senin hayatına müdahale ediyoruz. Ama kendi adıma çok rahatlıkla söyleyebilirim ki, bir zamandan sonra bütün kararlarını kendi alan, aldığı kararların arkasında duran, mantıklı açıklamaları ve dünya görüşünle bizlerden bir adım önde olan bir genç olacaksın, ve ben bu gencin kararlarını sadece dinleyecek ve kendim için doğru bulduğum yolu paylaşacağım, benim doğrularımı uygulaman, gittiğim yoldan gitmen gibi diktelerim olmayacak. Eğitimini istediğin yere kadar devam ettirmen için elimizden geleni yapacağız ama olur da sen devam etmezsen babanın da dediği gibi 'kaportacı' olabilirsin. Bu yüzden şimdiden özür dileyerek söylüyorum ki seni ilkokul çağlarında yaz tatillerini geçirmek üzere sanayiye çırak olarak vereceğiz... Bu da bir diktedir belki, 'bak okumazsan böyle olursun' anlamına geliyor sanırım. Ama sen kendi başına mantıklı kararlar verene kadar biz sana bir kaç yol göstermiş olacağız bile... Bu da o yollardan biri olacak.
Ayrıca yoktan var ettim de seni büyüttüm, saçımı süpürge ettim, kendimi yok saydım, sana yıllarımı verdim, yemedim yedirdim bıdı bıdı bıdı... Bunları benim ağzımdan duymayacaksın... Yapmasaymışım, öyle değil mi? Her ne yaptıysam ve yapacaksam istediğim ve seni sevdiğim için yapıyorum, benim sana bunları yapmam senin de bir gün bana birşeyler yapman gerekliliğini doğurmuyor. Tek amacım; bu dünya için vizyonu geniş, mantıklı, akıllı, dürüst, çalışkan ve gerçek bir beyefendi yetiştirebilmek. Becerebilirsem ne ala, beceremezsem de sorun mutlaka bendedir. Sadece mecbur hissettiğin için benimle birşeyler yaşamanı istemiyorum, her ne yaparsan bunu sen de gönülden istediğin için yapmış olmalısın, böylesi çok daha değerli çünkü.

Biz aramızdaki kordondan doğumda kurtulduk oğlum, kestiler bitti.... Ben senin için her ne yapacaksam bunu ölesiye istediğim için yapacağım, ama sen benim için hiçbir şey yapmak zorunda değilsin, çünkü bana borçlu değilsin....