15 Mayıs 2012 Salı

Anni'ler günü



Dünyada duyabileceğim en güzel sözcüklerden birinin de ‘anni’ olduğunu bilmiyordum sen bunu söylemeden önce. Anne olduğum gün ve sonrasında yaşattığın her şey güzel ve bir o kadar zordu, ama bana ‘anne’ dediğini duymak hepsine değdi.

Artık kelimeleri farkında olarak söylüyorsun. Babana seslenişinden uzunca bir süre sonra bana da farkında olarak seslenmenin verdiği hissin tarifi imkansız. Bildiğim başka bir şey de bundan sonraki hayatının büyük kısmında bu sözcüğü bıktırana kadar söyleyecek olman J Ama olsun, ilkini ‘anneler günü’ne yetiştirmen benim için paha biçilemez bir hediye oldu. Gülümseyerek ‘anne’ diyorsun ‘annem’ diye karşılık verdiğimde bütün sevimliliğinle tekrar ‘anne’ diyorsun. Bu döngü içinde ikimiz de fazlasıyla eğleniyor ve gülüyoruz.


Sen büyüdüğünde birinin kalbini nasıl kazanacağını çok iyi bilen bir adam olacaksın. Zira şimdiden beni nasıl yoldan çıkardığın ortada.

Dün gece yaşadığımız şeyi tarihe de kaydetmek istiyorum. Birkaç gündür soğuk algınlığı yüzünden pek rahat uyuyamıyordun. Ben de bir gece odandaki kanepede seninle yattım, bütün gece ateşini kontrol edip yükseldikçe müdahale ettim. Geceyi atlatınca ertesi gece de beraber yattık, tabi bu senin her zaman yapmak istediğin bir şey olduğu için sonraki gecelerde de aynısını bekledin ama ben seni yatağında uyuttum. Dün gece ise, sen uyuduktan sonra odandan çıktım ve çok zaman geçmeden ağlayarak bizi çağırdın yanına, normalde kısa bir süre sonra tekrar uykuya dalarken bu kez biraz uzun sürdü. Ben de dayanamayıp geldim, burnunu silip kanepeye uzanıp beklemekti niyetim, seni kucağıma almayacaktım ama  burnunu silerken boynuma sarılınca dayanamadım kucağıma aldım, bana öyle sıkı sarılıyordun ki bir daha yatağına bırakmaya gönlüm el vermedi. Sonra kucağıma yattın, biraz emzirdim, biraz bakıştık. Çok ağlamıştın ve hala geçmemişti üzüntün, seni sakinleştirmek için öptüm, saçını okşadım, gülümsedim derken geçti gitti. Sonra kanepeye uzandık beraber. Yanımda yatarken taa gözlerimin içine bakıyordun. Sonra kocaman bir çocuk gibi elini boynuma atıp resmen bana sarıldın, bu da yetmez gibi yanağını dudağıma yaklaştırdın, ben de öptüm. Geri çekilip tekrar yaklaştırdın, tekrar öptüm. Bunu en az on kez yaptın, en sonuncusunu yaparken yavaşça güldün, sonra kolunu boynumdan çekmeden kafanı diğer tarafa çevirip uyumaya başladın. Hıçkıra hıçkıra ağlamak istedim. O kadar mutluydun ki böyle yatmaktan, ne yapacağımı bilemiyordum. Biraz daha uyuduktan sonra yatağına bırakmakla orada öylece sabaha kadar uyumak arasında gittim geldim dakikalarca. Sonra bunun bir final olmadığını, ve bu kadarla kalmayacağını bildiğim için, yani bir süre sonra böyle uyumayı da bırakıp bir üst levele geçeceğin için (çünkü hep böyle yaptın) yatağına bırakmaya karar verdim. Tabi kıyamet koptu. Seni yatağına bırakıp kanepeye uzandım ama sen buna olan tepkini epey şiddetli gösteriyordun daha fazla dayanamayıp babanı çağırdım ve onu odada bırakıp çıktım, balkona çıkıp doya doya ağladım. Geldiğimde baban odandan çıkmış sen de yatmıştın. Seni ağlarken bırakmış J doğru olanı yaptığını biliyorum, istikrarsız tavırlarım yüzünden hala bir düzene oturtamadık bu uyku meselesini, babana kalsa sen uyanıp ağladığında yanına girmemeliyiz, aslında bence de öyle ama özellikle hasta olduğun dönemlerde ben seni bu şekilde bırakamıyorum sonra da her şey daha da zorlaşıyor. Sen de uyum sağlasan, bazı geceler birlikte uyusak bazı geceler yatağında uyusan… ama yapmıyorsun… Hep birlikte uyuyalım istiyorsun…

Anne olmak çok zor Murathan… Seni anlamaya ve sana yetmeye çalışıyorum. Hem işe, hem eve, hem sana yetemiyorum bazen ama çalışıyorum. Eminim çocuk olmak da zordur, eminim seni ağlarken bakıcıya bırakıp giderken hissettiğim şeyleri sen de hissediyorsundur. Ya da kucağıma gelmek istediğin zamanlarda, yemek yapmak zorunda olduğum için mama sandalyesinde beklemek zorunda olmak da….

Büyüdüğünde benden hesap soracağın, bana öfke duyacağın hiçbir şey yaşatmak istemiyorum sana. Senin için yaptığım hiçbir şeyin kötü bir etkisi olsun istemiyorum. Umarım doğru şeyler yapıyorumdur, umarım annen olduğum için memnunsundur. Çünkü ben senin annen olmaktan fazlasıyla memnunum.

Baban ilk anneler günümde bana üçümüzü temsil eden harika bir kolye aldı

ve bu da senin bana aldığın ilk hediye,
(umarım ben ölene kadar sağlam kalır)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder