Dünyada duyabileceğim en güzel sözcüklerden birinin de ‘anni’ olduğunu bilmiyordum sen bunu söylemeden önce. Anne olduğum gün ve sonrasında yaşattığın her şey güzel ve bir o kadar zordu, ama bana ‘anne’ dediğini duymak hepsine değdi.
Artık kelimeleri farkında olarak söylüyorsun. Babana
seslenişinden uzunca bir süre sonra bana da farkında olarak seslenmenin verdiği
hissin tarifi imkansız. Bildiğim başka bir şey de bundan sonraki hayatının
büyük kısmında bu sözcüğü bıktırana kadar söyleyecek olman J
Ama olsun, ilkini ‘anneler günü’ne yetiştirmen benim için paha biçilemez bir
hediye oldu. Gülümseyerek ‘anne’ diyorsun ‘annem’ diye karşılık verdiğimde
bütün sevimliliğinle tekrar ‘anne’ diyorsun. Bu döngü içinde ikimiz de
fazlasıyla eğleniyor ve gülüyoruz.
Sen büyüdüğünde birinin kalbini nasıl kazanacağını çok iyi
bilen bir adam olacaksın. Zira şimdiden beni nasıl yoldan çıkardığın ortada.
Dün gece yaşadığımız şeyi tarihe de kaydetmek istiyorum.
Birkaç gündür soğuk algınlığı yüzünden pek rahat uyuyamıyordun. Ben de bir gece
odandaki kanepede seninle yattım, bütün gece ateşini kontrol edip yükseldikçe
müdahale ettim. Geceyi atlatınca ertesi gece de beraber yattık, tabi bu senin
her zaman yapmak istediğin bir şey olduğu için sonraki gecelerde de aynısını
bekledin ama ben seni yatağında uyuttum. Dün gece ise, sen uyuduktan sonra
odandan çıktım ve çok zaman geçmeden ağlayarak bizi çağırdın yanına, normalde
kısa bir süre sonra tekrar uykuya dalarken bu kez biraz uzun sürdü. Ben de
dayanamayıp geldim, burnunu silip kanepeye uzanıp beklemekti niyetim, seni
kucağıma almayacaktım ama burnunu
silerken boynuma sarılınca dayanamadım kucağıma aldım, bana öyle sıkı
sarılıyordun ki bir daha yatağına bırakmaya gönlüm el vermedi. Sonra kucağıma
yattın, biraz emzirdim, biraz bakıştık. Çok ağlamıştın ve hala geçmemişti
üzüntün, seni sakinleştirmek için öptüm, saçını okşadım, gülümsedim derken
geçti gitti. Sonra kanepeye uzandık beraber. Yanımda yatarken taa gözlerimin
içine bakıyordun. Sonra kocaman bir çocuk gibi elini boynuma atıp resmen bana
sarıldın, bu da yetmez gibi yanağını dudağıma yaklaştırdın, ben de öptüm. Geri
çekilip tekrar yaklaştırdın, tekrar öptüm. Bunu en az on kez yaptın, en sonuncusunu
yaparken yavaşça güldün, sonra kolunu boynumdan çekmeden kafanı diğer tarafa
çevirip uyumaya başladın. Hıçkıra hıçkıra ağlamak istedim. O kadar mutluydun ki
böyle yatmaktan, ne yapacağımı bilemiyordum. Biraz daha uyuduktan sonra
yatağına bırakmakla orada öylece sabaha kadar uyumak arasında gittim geldim
dakikalarca. Sonra bunun bir final olmadığını, ve bu kadarla kalmayacağını
bildiğim için, yani bir süre sonra böyle uyumayı da bırakıp bir üst levele
geçeceğin için (çünkü hep böyle yaptın) yatağına bırakmaya karar verdim. Tabi
kıyamet koptu. Seni yatağına bırakıp kanepeye uzandım ama sen buna olan tepkini
epey şiddetli gösteriyordun daha fazla dayanamayıp babanı çağırdım ve onu odada
bırakıp çıktım, balkona çıkıp doya doya ağladım. Geldiğimde baban odandan
çıkmış sen de yatmıştın. Seni ağlarken bırakmış J doğru olanı yaptığını
biliyorum, istikrarsız tavırlarım yüzünden hala bir düzene oturtamadık bu uyku
meselesini, babana kalsa sen uyanıp ağladığında yanına girmemeliyiz, aslında
bence de öyle ama özellikle hasta olduğun dönemlerde ben seni bu şekilde
bırakamıyorum sonra da her şey daha da zorlaşıyor. Sen de uyum sağlasan, bazı
geceler birlikte uyusak bazı geceler yatağında uyusan… ama yapmıyorsun… Hep
birlikte uyuyalım istiyorsun…
Anne olmak çok zor Murathan… Seni anlamaya ve sana yetmeye
çalışıyorum. Hem işe, hem eve, hem sana yetemiyorum bazen ama çalışıyorum.
Eminim çocuk olmak da zordur, eminim seni ağlarken bakıcıya bırakıp giderken
hissettiğim şeyleri sen de hissediyorsundur. Ya da kucağıma gelmek istediğin
zamanlarda, yemek yapmak zorunda olduğum için mama sandalyesinde beklemek
zorunda olmak da….
Büyüdüğünde benden hesap soracağın, bana öfke duyacağın
hiçbir şey yaşatmak istemiyorum sana. Senin için yaptığım hiçbir şeyin kötü bir
etkisi olsun istemiyorum. Umarım doğru şeyler yapıyorumdur, umarım annen
olduğum için memnunsundur. Çünkü ben senin annen olmaktan fazlasıyla memnunum.
Baban ilk anneler günümde bana üçümüzü temsil eden harika bir kolye aldı
ve bu da senin bana aldığın ilk hediye,
(umarım ben ölene kadar sağlam kalır)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder